I am from Faisalabad, Pakistan and am currently a Ph.D. Language, Literacy & Sociocultural Studies candidate at the University of New Mexico.
My first contact with UNM dates back to 2014 when, as an overseas student, I applied for the Ph.D. program through the Higher Education Commission, Pakistan’s 90 percent Overseas Scholarship Program. Being home to many of the world’s best universities, the United States ranked at the top of my choices, as compared to some European and Asian universities listed on the HEC panel.
My first-ever step on United States soil was at the John F. Kennedy airport on the eve of Jan. 23, 2015 while heading toward my final destination, Albuquerque, New Mexico. My first taste of the United States was a packet of French fries and a can of chilled Coke at the airport.
It is not easy to decide what or where I should start off with. The people? The city? The school? As an international graduate student from Pakistan, almost everything was a new experience.
My first challenge was to find affordable housing and learn about the general cost of living. Though the town is much cheaper as compared to other big cities in the U.S., my limited amount of funding did not let me choose freely.
Thanks to some Pakistani friends, I ended the quest quickly by sharing an apartment with two other students from Pakistan within close proximity of the campus.
Albuquerque offers a multicultural environment. Thanks to Pakistani students who were already studying at UNM, socializing on and off campus turned out to be quite easier at the start, and I soon expanded my social network.
To my surprise — as it is uncommon in my country — the University has a very efficient administration structure. Since the first day, I have found every staff member very helpful with issues from coursework in the classroom to official documents. They have always provided me with practical information and guidance, though sometimes my accent becomes a barrier in communication.
Being an international student from a different continent and culture, attending an American university is no less than a life lesson about cultural, racial, religious and regional differences.
Quite contrary to my culture where critically questioning or negating with your professor can sometimes be considered disrespectful, here, at UNM, I was encouraged to think much more critically than I had ever before and was surprised that questioning your professor was actually a good thing and not seen as an affront.
Academically, I am enjoying more freedom as compared to my home country.
I am still grappling with few things, and on the top is referring to my professors by their first names. I balked to call them by their first names and usually added titles like “Professor” or “Dr.” before their names.
Get content from The Daily Lobo delivered to your inbox
What else strikes me the most is the openness of the American system and people. This sort of flexibility, if I am not wrong, is almost unheard of in many countries and is certainly rare in Pakistan. My interactions with my American peers — and those from all over the world — have challenged me a lot, and because of it, I have expanded my worldview.
My language and thinking canvas have become broader and more flexible in many ways. I am growing up and becoming an adult while being shaped by this country like I had been by Pakistan for the first half of my life.
As a student in the Southwest, I have developed a much more nuanced understanding of indigenous, Hispanic, Mexican and black history and race relations in the United States.
Conversely, most of my local and international friends had never heard of Harappa and Mohenjo-daro — two of the earliest world civilizations that are based in Pakistan — and had no idea that the partition of Indian-Subcontinent in 1947 turned 12 million people into refugees, resulting in the single largest exodus in recent human history.
These details were gleaned through conversations and debates outside the classrooms when students from very different backgrounds have the opportunity to interact face-to-face and explore their beliefs and knowledge.
The academia and the people are not the only things that have summed up my experience. Quite contrary to my expectations about Albuquerque being a desert, the weather is much better than I thought. It is less hot and humid than my hometown.
Experiencing snow, even just a little, and Sandia hills is a very pleasant experience.
Above all, I love the summer evenings in Albuquerque. I have never seen such beautiful and eye-soothing evenings with clear blue sky and a horizon filled with rich colors ever before in my life.
Indeed, a lot has changed since my arrival, both in the U.S. and Pakistan. Let me tell you, it is never easy to be an international student. The emotional price is sometimes beyond your endurance.
Although friends and family are happy and proud of me being in the U.S., they would never realize the price one has to pay living abroad by leaving behind one’s near and dear ones.
Sometimes you carry a terrible burden and you carry it alone. My father and my greatest friend passed away in 2016 and I could not even see his ever-smiling face before he was laid down in his eternal abode.
Life never stops. It goes on and on. Above all, my experience at UNM as an international student with all its odds and evens is memorable and very much pleasant. It’s a new chapter of my life filled with mixture of learning, happiness and fun.
Tasawar Shah is a news reporter at the Daily Lobo. He can be contacted at news@dailylobo.com or on Twitter @tashah_80.
The Punjabi translation of this article was edited by Hafiz Ahmad Yar. He grew up in Pakistan and is a graduate student in the Department of Language, Literacy and Sociocultural Studies. He can be contacted at hafizahmadyar@gmail.com or Twitter@DailyLobo.
میں فیصل آباد پاکستان توں تعلق رکھدا آں تےاج کل یونیورسٹی آف نیو میکسیکو(یو این ایم) دے شعبے زبان، خواندگی تے معاشرتی علوم اچ پی ایچ ڈی دا طالب علم آں۔ میرا پہلا واہ یونیورسٹی آف نیو میکسیکو دے نال ٢٠١٤ اچ پیا جدوں ایچ ای سی دے ٩٠ فیصد آلے غیر ملکی وظیفے دے نال میں ایتھے پی ایچ ڈی واسطے درخواست دتی۔ دنیا دیاں بوہھوں ساریاں چنگیاں یونیورسٹیاں دا گھر ہون دی وجہ توں امریکا میرا پہلا انتخاب بنیا۔حالانکہ ایچ ای سی دی فہرست اچ یورپ تے ایشیا دیاں ہور وی یونیورسٹیاں موجود سن ۔
اپریل ٢٣، ٢٠١٥ دی شام نوں اپنی منزل البقرقی، نیو میکسیکو جاندیاں ہویاں میں نیو یارک دے جے ایف کینیڈی ہوائی اڈےاتے آپنا پہلا قدم رکھیا۔
امریکا دے وچ میری پہلی خوراک چپس دا اک پیکٹ تے کوک دی اک ٹھنڈی بوتل سی۔.
ایھ فیصلہ کرنا آسان نئی کہ میں گل کتھوں شروع کراں. لوکاں توں، شہر توں یا یونیورسٹی توں۔ پاکستان توں آیا پی ایچ ڈی دا طالب علم ھون دی وجہ توں ہر چیز میرے واسطے اک نواں تجربہ سی۔ میرا پہلا مسئلہ سستے گھر دی تلاش تے رہن دیاں خرچیاں دا پتہ کرنا سی ۔ بھانویں ایہہ شہر امریکا دیاں دوجیاں شہراں دے مقابلے اچ بہت سستااےلیکن میرے وظیفے دی تھوڑی رقم نیں مینوں میری مرضی نئی کرن دتی۔ کج پاکستانی دوستاں دا بھلا ہووے جناں دی مدد نال میری رہائش تلاش کرن والی مہم جلدی مک گئی تے میں یونیورسٹی دے نیڑے دو پاکستانی طالب علماں دے نال ریہہ پیا۔
البقرقی دے وچ بہوں ساریاں سماجاں دے لوکی رہندے نیں۔ پاکستانی دوستاں دا بھلا ہووے جیھڑے میرے آون توں پہلاں یو این ایم(یونیورسٹی آف نیو میکسیکو) اچ پڑہدے سن، تے جناں دی وجہ نال مینوں یونیورسٹی تے شہر اچ لوکاں نال ملن اچ بہت آسانی ہوئی ۔ شروع دے وچ ای میں بہت ساریاں لوکاں نال اپنی سلام دعا ودھا لئی سی۔
یونیورسٹی دا زبردست انتظامی ڈھانچہ ویکھ کے مینوں بہت حیرانی ہوئی کیوں جے میرے ملک پاکستان اچ انج سب کج ٹھیک نئیں چل رہیا ہوندا۔ . پہلے دن توں لے کے اج تک ، بھانویں پڑہائی دا کوئی کم ہووے یا سرکاری کاغزاں پتراں دا کوئی سیاپا، یونیورسٹی دے عملے نیں ہر واری مدد کیتی اے۔ یونیورسٹی دا عملہ ہمیشہ پکی معلومات وی رکھدا اے تے درست رہنمائی وی کردا اے۔ حالانکہ میری زبان دا غیر ملکی لہجہ کدی کدی گل بات اچ مسئلہ پیدا کر دیندا اے۔.
وکھرے وسیب تے وکھرے علاقے توں آون آلیاں واسطے کسی امریکی یونیورسٹی اچ پڑھنا زندگی دے اہم سبق توں گھٹ نئیں ،کیونکہ ایدھے وچ معاشرتی، نسلی، مذھبی تے علاقائی اختلافات دی سوجھ بوجھ دتی جاندی اے۔ ایتھے یونیورسٹی آف نیو میکسیکو اچ ساڈے پاکستان دے ماحول توں بالکل مختلف، مینو ہمیشہ حوصلہ دتا گیا کہ میں پہلے توں ودھ کے ڈونگا سوچ وچار کراں۔ ساڈا ملک پاکستان جتھے آپنے استاداں کولوں سوال پچھنا یا اوناں دی گل نال اختلاف کرنا اچھا نئیں سمجھیا جاندا ،ایتھے دا ماحول پاکستان توں وکھرا اے۔ ایتھے مینوں ایہھ ویکھ کے حیرانی ہوندی اے کےاایتھے آپنے استاد کولوں سوال پچھنا بری نہیں بلکے اچھی گل سمجھی جاندی اے ۔ اپنے ملک نالوں پڑھائی اچ مینوں ایتھے زیادہ آزادی حاصل اے۔ اجے وی میں کئی چیزاں تے قابو پان دی کوشش کر رہیا واں ۔ سب توں اوکھا کم مینوں آپنے استاداں نوں اوناں دے اصل ناں نال سدنا لگدا اے۔ میں اونا ں نوں ناں نال سدن توںجھکنا واں تے اکثر پروفیسر یا ڈاکٹر کہ کے بلاندا واں۔
ایس توں علاوہ امریکی نظام تےامریکی لوکاں دا کھلا پن مینوں پسند اے۔ ایس طرح دی لچک جے میں غلط نہیں کہھ رہیا تے دنیا دیاں بہت ساریاں ملکاں دے وچ حاصل نئیں، تے پاکستان اچ تے بالکل ای گھٹ اے۔ میری آپنے امریکی تے باقی ملکاں توں آئے ہوئے دوستاں نال گل بات دی وجہ توں میرے خیالات اچ قافی تبدیلی آئی اے۔ ایھ تبدیلی میری سوچ تے میری زبان دونواں اچ آئی اے تے تبدیلی بہت زیادہ آئی اے۔ ایس ملک وچ وی آپنے ملک دی طرح میری زندگی اچ اک واری فر نشوو نما دی تبدیلی آ رہئی اے جدی وجہ اس ملک دا ماحول اے۔ امریکہ دے جنوب مغربی علاقے اچ ہوون دی وجہ نال مینوں مقامی انڈینز، ہس پینکس ، میکسیکنز ، تے کالے لوکاں دی تاریخ تے نسلاں دے آپس وچ تعلقات دے بارے بہت کج پتہ لگیا اے۔
بلکل اسی طرح میرے امریکی تےباہر دیاں ملکاں تو آئے ہوئے دوستاں نیں وی ہڑپہ تے موہن جو داڑو دے بارے نئیں سی سنیا ہویا - ایہہ دنیا دیاں دو سب توں پرانیاں تہذیباں نیں جیڑہیاں ہن پاکستان اچ نیں۔ تے ایس دے نال اوناں نوں 1947 آلی ونڈ دا وی نئیں پتہ سی جیدے اچ اک کروڑ تے ویہہ لکھ لوکی مہاجر بن گئے تے ایہھ آج دی انسانی تاریخ دی سب تو وڈی نقل مکانی اے۔.
ایہہ ساریاں معلومات دا تبادلہ یونیورسٹی دیاں کلاساں توں باہر ہوندا سی جدوں مختلف ملکاں دے طالب علم اکٹھے بہہ کے اک دوجے دے نال آپنے علم تے عقیدے بارے گلاں باتاں کردے رہندے سن۔.
میرے تجربے دا حصہ صرف یونیورسٹی تے اس شہر وچ مینوں ملن والے لوکی ای نئیں۔ میرے اندازے توں بالکل مختلف اک صحرائی شہر البقرقی دا موسم بوہت ای ودھیا اے۔ میرے وطن دے مقابلے اچ ایتھے دا موسم گھٹ گرم تے گھٹ نمی والا اے۔ سینڈیا پہاڑاں تے برف باری بھانویں تھوڑی جنی وی ہوندی اے، پر اونوں ویکھن دا تجربہ بہت چنگا اے۔ سب توں ودھ کےمینوں البقرقی دیاں شاماں پسند نیں۔ میں اپنی زندگی اچ ایس توں پہلاں ایڈیاں خوبصورت تے اکھاں نوں سکون دین والیاں ، صاف نیلے آسمان تے رنگ برنگے افق والیاں شاماں کدی وی نئیں سن ویکھیاں۔
بے شک میرے امریکہ آون توں بعد بہت کج تبدیل ہو گیا اے ،امریکہ تے پاکستان دونواں اچ۔ میں توانوں کیویں دساں کہ باہر دے ملک اچ جا کے پڑھنا کوئی سوکھا کم نئیں۔ ایس اوکھے کم اچ احساسات دا مل کدی کدی تواڈے حوصلے توں وی ودھ جاندا اے۔ بے شک میرا ٹبر تے میرے یارسجن میرے امریکہ آون تے خوش نیں تے بڑا مان کردے نیں، لیکن اوناں نوں ایس مل دا پتا وی نئیں جیہڑا میں ملک توں باہر آ کے تے آپنے پیاریاں نوں پچھے چھڈ کے بھرنا پیا واں۔ کدی کدی انسان بہت بھارا بھار چکدا اے تے اوہ وی کلیاں۔ میرا پیو تے میرا سب توں ودھیا دوست ٢٠١٦ دے وچ فوت ہو گیا تے میں بد قسمت اونوں اوس دے اخیری گھر وچ رکھے جان توں پہلاں اوس دا ہمیشہ مسکراندا ہویا منہ وی نہ ویکھ سکیا۔
زندگی کدی وی رکدی نئیں۔ ایہہ چلدی ای رہندی اے۔ یو این ایم اچ اک باہروں آئے ہوئے طالب علم دے طور تے میرا تجربہ ساریاں چنگیاں تے مندیاں دے باوجود بہت یادگار اے۔ ایہہ میری زندگی دا اک نواں ورقہ اے جیہڑا علم، خوشی تے مزے نال بھریا ہویا اے۔
تصور شاہ ڈیلی لوبو اچ پتر کار اے۔ ایس دے نال رابطہ کیتا جا سکدا اے
news@dailylobo.com
Twitter @tashah_80
اس لکھت دے پنجابی ترجمے دی اصلاح حافظ احمد یار نے کیتی۔ اوہ پاکستان وچ جوان ہوئے تے اج کل شعبہ زبان، خواندگی تے معاشرتی و ثقافتی تعلیم وچ گریجوایٹ سطح دے طالب علم نیں۔ اوناں نال ای میل یا ٹوٹر توں رابطہ کیتا جا سکدا اے۔
hafizahmadyar@gmail.com, Twitter @DailyLobo.
